laatste verslag!!!

En hier volgt dan het laatste deel van onze reis.
Na een dagje relaxen mochten we de volgende dag ook nog een beetje uitslapen. We hoefden namelijk pas om 8 uur weg. Na het ontbijt de rekening betaald, spullen gepakt en toen gingen we op weg naar Kisoro. Geheel op vrijwillige basis hebben we een klein deel van de reis gewandeld. We konden namelijk een wandeling van 14 km maken langs Lake Bunyonyi en omdat we wel weer zin hadden in wat actiefs hebben we dit dus gedaan. Het was een hele mooie wandeling, met een geweldig uitzicht. Na iedere 5 km stond Richard ons op te wachten en konden we eventueel stoppen als we wilden. Maar wij bikkels hebben uiteraard de 14 km volbracht. Het was goed te doen, maar we waren toch wel een beetje moe en in de loop van de dag gingen we onze kuiten voelen van het berg op en af lopen.
Om half 2 waren we in Kisoro, de rest van de trip was zeer stoffig en hobbelig, dus best vermoeiend, maar toen we onze 'kamer' zagen..... nou ja kamer, het was een suite met eigen zitkamer, slaapkamer en enorme badkamer. En het leuke was dat we er ook nog 4 nachtjes mochten slapen.
De rest van de middag hebben we in de tuin gezeten bij het hotel. Daar zaten heel veel verschillende vogels dus konden we optimaal gebruik maken van onze verrekijker en vogelboek.

De volgende ochtend zijn we gaan wandelen naar Lake Mutanda. Het was een mooie tocht, weer heel veel vogels gezien. Na de wandeling hebben we nog een kanotochtje gemaakt over het meer. Dat is toch minder aan ons besteed. Na 5 minuten wisten we al niet meer hoe we moesten zitten en er waren ook niet echt veel vogels meer te zien (te warm waarschijnlijk). Tot overmaat van ramp was de wind te sterk en moesten we er op een andere plek uit. Op zich waren we daar wel blij mee, maar we moesten nog een stuk lopen over een pad met allemaal losse stenen. En met de zon op je hoofd en stijve spieren heb je het dan toch wel een beetje gehad. Maar al met al, was het toch best leuk.
Na een heerlijke lunch de rest van de middag met boek en verrekijker in de tuin. Tegen de avond waren we zo stijf als een plank (niks gewend hè), en met de gorillatracking in het vooruitzicht kregen we toch een beetje de zenuwen. En om de boel nog wat erger te maken kregen we van een Amerikaans stel te horen dat de tocht toch wel heel erg zwaar was. Steile hellingen waar je zelfs gedeeltelijk vanaf moest glijden. En terug (omhoog dus) was al helemaal niet te doen.
We konden echter niet meer doen dan een beetje op tijd naar bed gaan en hopen dat we goed konden slapen.

Na een (gelukkig) goede nachtrust en redelijk ontbijt (niet te stevig, want daar zijn onze magen toch nog steeds niet aan gewend) zijn we om 6 uur op weg gegaan naar Bwindi. De weg was echt vreselijk slecht, maar we waren ruim op tijd aanwezig.
Na de briefing zijn we op weg gegaan. We waren met een groep van 5, wij twee en 3 Italianen (Pa, moe en zoon). We begonnen al snel met afdalen, dus daar hadden de amerikanen gelijk in. Maar dat hele steile stuk zijn wij niet tegen gekomen. Nu kan het zijn dat de gorilla's ergens anders zaten. Maar aangezien zij er net zo lang over gedaan hebben als wij, kan het nooit heel anders geweest zijn. Na 45 minuten moesten we onze spullen al aan de porters geven en even verderop zagen we de eerste 2 gorilla's al, twee blackbacks. De rest van de groep zat nog in het struikgewas en nadat de twee blackbacks doorgelopen waren zijn wij op zoek gegaan naar de anderen. Na wat klim en klauterwerk konden we de achtervolging inzetten en even later stonden we weer terug op het pad, waar alle gorilla's overstaken en langs de zijkant gingen zitten eten. Het was echt geweldig, zo dichtbij. Je kon zelfs de scheten van de silverback goed horen. De groep bestaat uit 19 gorilla's en wij hebben het geluk gehad om ze alle 19 te mogen zien. Meestal zie je maar een deel van de groep, dus dat was echt mazzel hebben. Er was ook een moeder met een tweeling van 6 maanden. Ook vrij uniek, want zover bekend is dit pas de tweede tweeling waar men vanaf weet. En dat we die dan ook nog te zien kregen.... hoeveel geluk kun je hebben!!! Helaas moesten we na een uur weer terug.
Nu moesten we berg op... Maar aangezien pa Italiaan het niet helemaal trok moesten we om de 5 minuten stoppen en wachten tot hij weer bij de groep was en op adem. Voor ons was het dus vrij goed te doen en na anderhalf uur waren we terug. Bij the office ontvingen we een certificaat en hebben we een foto-overzicht gekocht van de groep gorilla's (de Nkuringo-groep). Rond een uur of twee waren we weer terug in Kisoro waarna we de rest van de middag uitgerust hebben in de tuin, uiteraard vergezeld van vogelboek en verrekijker...

De volgende ochtend mochten we alweer vroeg aan het ontbijt (half zeven) waarna we om 7 uur zijn vertrokken voor een wandeling naar de Sabinyo gorge in Mgahinga National Park. Het was een pittige wandeling, voornamelijk bergop op de heenweg maar het feit dat we al erg moe waren zal ook wel een rol hebben gespeeld. De gids was niet echt een kei in haar vak dus al met al was het niet de leukste wandeling die we gemaakt hebben. De uitzichten waren wel weer erg mooi. Rond twee uur waren we weer terug waarna we hebben gedoucht, onze tassen hebben ingepakt en een tijdje op bed hebben gelegen,enigszins gevloerd na 4 stevige wandelingen. Later op de middag hebben we nog voor onze suite gezeten waarbij we nog een tijdje met Richard hebben zitten kletsen onder het genot van cola/bier/sap.

De volgende ochtend konden we weer eens uitslapen, we hoefden pas om 8 uur weg richting Lake Mburo. Tegen half elf begaf de auto het. Richard kon het zelf niet maken dus moesten we een tijdje wachten op de monteurs (die gelukkig niet ver weg waren). Het bleek dat een of ander boutje uit de benzinetank was gevallen waardoor er benzine lekte en de auto telkens afsloeg. Gelukkig kon het euvel verholpen worden zodat we met enige vertraging de reis nog konden voortzetten. Na een lunch in Ntungamo konden we redelijk goed doorrijden naar de eindbestemming. Rond 5 uur kwamen we in het park aan waarna we gamedrivend naar onze chique lodge zijn gereden. Onderweg hebben we zebra's, impala's en twee reedbucks gezien (en nog wat ander spul dat we in de andere parken al gezien hadden, maar deze drie waren nieuw voor deze reis.) Iets voor zevenen kwamen we aan bij de lodge. Een super mooie locatie boven op de rotsen waar we weer eens de mooiste kamer kregen toegewezen. 's Avonds hebben we gekeken naar het voeren van de Bushbabies. Een beetje gemaakt maar wel leuk om ze te kunnen zien want dat is meestal niet het geval.

De volgende ochtend stonden we om kwart over vijf weer naast ons bed want om 6 uur moesten we richting the office voor onze gamewalk die om zeven uur zou beginnen. De gids met wie Richard had afgesproken kwam helaas niet opdagen dus kregen we een andere toegewezen die helaas wederom niet uitblonk in zijn vak. Tijdens de wandeling nog wel een duiker gespot (niet in het water, een duiker is een soort antilope). Rond 10 uur terug bij de lodge en ontbeten. Daarna spullen gepakt en op weg naar Entebbe. Bij de evenaar zijn we gestopt en hebben we geluncht en de lokale economie gesteund door het kopen van een aantal souvenirs. Om zes uur zijn we bij het guesthouse aangekomen waar we nog even met manager Paul hebben gekletst. Na afscheid te hebben genomen van Richard hebben we gegeten en nog wat gedronken.

Onze laatste dag konden we echt uitslapen. Er stond niks meer op het programma dus we hoefden geen wekker te zetten. Rond acht uur waren we allebei wakker dus zijn we maar op ons gemak opgestaan en gaan ontbijten. We zijn daarna naar de botanische tuinen in Entebbe gewandeld om vogels en aapjes te spotten. Na twee uurtjes rondgewandeld te hebben zijn we terug naar het guesthouse gegaan voor de lunch. De rest van de middag hebben we rustig aan gedaan. Om 8 uur was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Na een slapeloze nacht werden we 's ochtends om kwart voor zeven door onze papa's opgehaald in Brussel. Thuis in Son hadden onze mama's het ontbijt voor ons klaar staan.

Zoals jullie hebben kunnen lezen hebben we weer een geweldige reis gehad door het mooiste land van Afrika, wat ook nog het land is wat ons bij elkaar heeft gebracht!

Groetjes,

Debby en Jorg